Dokumenty, które trzeba złożyć w kancelarii parafialnej przy zgłaszaniu chrztu:
- akt urodzenia dziecka (kserokopia)
- dane Rodziców i Chrzestnych
- zaświadczenia Rodziców Chrzestnych z parafii, w których mieszkają (tam, gdzie fizycznie mieszkają, nie gdzie są zameldowani) o tym, że mogą zostać Rodzicem chrzestnym
- jeśli Rodzice wraz z dzieckiem mieszkają w innej parafii, potrzebna jest zgoda swojego księdza Proboszcza na chrzest w innej parafii
- po pierwszym spotkaniu w kancelarii Ksiądz przekaże karteczki, które trzeba podać podczas spowiedzi przed chrztem (kto do spowiedzi może przystąpić) oraz wziąć ze sobą na Nauki przed chrztem.Rodzice i Chrzestni są wezwani, by przed przeżyciem ceremonii Chrztu odbyć naukę przed chrztem.W czasie tej nauki Ksiądz przypomina znaczenie przeżywanego obrzędu, uczy jak należy się zachować podczas całej ceremonii i przekazuj inne potrzebne informacje.W naszej parafii nauki przed chrztem odbywają się w soboty (nie we wszystkie) o godzinie 18.45 (ewentualnie chwilę później, jeśli przedłuży się Msza święta wieczorna). W czasie spotkanie w kancelarii Ksiądz wskaże termin(y), w których można przeżyć taką naukę,
Kto może zostać rodzicem chrzestnym?
Kodeks Prawa Kanonicznego traktuje o chrzestnych w kanonach 872-874. Do zadań chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
- ukończył 16 lat
- jest wyznaczony przez przyjmującego (chrzest dorosłego) lub rodziców dziecka
- jest katolikiem i przyjął już bierzmowanie
- prowadzi życie zgodne z wiarą
- nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest
Żeby w pełni zrozumieć kto może podjąć to zadanie, trzeba odpowiedzieć sobie na inne pytanie: Jakie zadanie ma rodzic chrzestny?
Rodzic chrzestny to ktoś, kto wraz z rodzicami zobowiązuje się do przekazywania wiary konkretnemu dziecku. Rodzice chrzestni wraz z rodzicami podają dziecko do chrztu i to oni są żywo zaangażowani w całą celebrację, przede wszystkim poprzez dialog z kapłanem i świadome odpowiadanie na jego pytania.
Pierwsze pytanie kierowane do rodziców chrzestnych brzmi: Drodzy chrzestni, czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tego dziecka w wypełnianiu ich obowiązku? (Obowiązkiem rodziców jest ” wychowanie dziecka w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłowało Boga i bliźniego, jak nas nauczył Jezus Chrystus).
Gotowość wyrażona odpowiedzią na to pytanie nie może być tylko pustą odpowiedzią – wychowanie dziecka w wierze zapewnią tylko te osoby, które same żyją wiarą na co dzień i chcą tę wiarę pogłębiać.
Jak rodzic chrzestny przekazuje wiarę?
To pytanie stawia sobie wielu ludzi. Chrzestny często nie przebywa w najbliższym otoczeniu wzrastającego dziecka, mieszka w innym miejscu, omija go codzienność, w której dokonuje się także nauka i wzrost wiary. Jak więc odpowiedzialnie pełnić podjęte zadanie? Czy nieregularne wizyty i obecność na najważniejszych wydarzeniach związanych z wiarą (przyjęcie I Komunii świętej, bierzmowanie, małżeństwo/święcenia) wystarczy?
Odpowiedź nasuwa się sama…
Gdyby ograniczało się to tylko do tego, to byłoby to z pewnością niewystarczające.
Co w takim razie robić?
- Pierwszym, podstawowym i możliwym w każdym miejscu na ziemi zadaniem rodzica chrzestnego jest modlitwa za dziecko.(!)
Bez modlitwy wiara się nie rozwinie i nie znajdzie odpowiedniego gruntu do ukorzenienia. Powinna być to jak najbardziej regularna modlitwa, nawet codzienna. - Kolejnym ważnym elementem przekazu wiary jest osobiste świadectwo (na ile to możliwe ze względu na dzielące kilometry itp.).
Nic bardziej nie uczy wiary w Boga jak praktykowanie jej – i nie chodzi tylko o uczestniczenie w niedzielnej Mszy świętej – ale o wybory życiowe dyktowane chrześcijańską moralnością i Dekalogiem. - Kolejnym elementem, w którym chrzestny spełnia swoje zadanie jest rozmowa o wierze i Bogu.
Św. Paweł mówi, że wiara rodzi się z tego co się słyszy – więc rozmowa o Panu Bogu, nawet jeśli spotkania z dzieckiem są rzadkie i nieregularne – jest jak najbardziej wskazana. I wcale nie chodzi o to, że trzeba być specjalistą od spraw wiary od Pana Boga, ale by tego tematu nie unikać i poruszać go tak samo jak temat szkoły czy zainteresowań.
Pomyłką jest wybór na chrzestnego osoby niepraktykującej, żyjącej w związku niesakramentalnym (czyli faktycznie w stanie grzechu ciężkiego) lub jawnie występującej przeciwko prawdom wiary i nauczaniu Kościoła (jak wyznać wiarę, skoro się ją wyklucza).
Błędem jest także próba wybrania na chrzestnego osoby, które nie przyjęła sakramentu bierzmowania – jest to przecież sakrament dojrzałości chrześcijańskiej i skoro ktoś nie przejął odpowiedzialności za swoją wiarę i nie dojrzał wystarczająco w wierze to jak może tę wiarę przekazywać innym?
Chrzestny powinien być osobą, która żyje życiem prawdziwie chrześcijańskim – wierząca i praktykująca.
I to dlatego osoba nieznana Księdzu powinna z własnej parafii uzyskać informację, w której zaświadcza się o tym, że może zostać rodzicem chrzestnym.
Czy osoba, które nie spełnia któregoś z tych warunków, np. żyje w związku niesakramentalnym, może zostać świadkiem chrztu?
Świadkiem chrztu może być przede wszystkim osoba, która nie spełnia jednego z tych warunków – nie jest katolikiem, a chrześcijaninem innego wyznania.
Osoba wyznania katolickiego, które nie przyjęła bierzmowania czy żyje w związku niesakramentalnym nie może zostać świadkiem chrztu.
Czasem bardzo trudno znaleźć dwoje rodziców chrzestnych. Czy można temu jakoś zaradzić? Czy mogą być chrzestnymi dwie kobiety lub dwóch mężczyzn?
Sformułowanie „rodzice chrzestni” samo w sobie odrzuca możliwość, aby chrzestnymi mogły zostać osoby tej samej płci. Tak jak każde dziecko ma i ojca, i matkę, tak samo powinno mieć ojca i matkę chrzestnych. Rozwiązaniem dla tej sytuacji jest możliwość, aby dziecko miało jednego chrzestnego. Jest to sytuacja dopuszczalna i jak najbardziej możliwa.
Wyjątki z Katechizmu Kościoła Katolickiego dotyczące sakramentu:
1213 Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania 4 : „Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie” 5 .
I. Jak jest nazywany ten sakrament?
1214 Jest nazywany chrztem ze względu na główny obrzęd, przez który jest wypełniany: chrzcić (gr. baptizein) oznacza: „zanurzyć, pogrążyć”; „zanurzenie” w wodzie jest symbolem pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim 6 jako „nowe stworzenie” (2 Kor 5,17; Ga 6,15).
1215 Sakrament ten jest także nazywany „obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym” (Tt 3, 5), ponieważ oznacza i urzeczywistnia narodzenie z wody i z Ducha, bez którego nikt „nie może wejść do Królestwa
Bożego” (J 3, 5).
1216 „Obmycie to nazywane jest oświeceniem, ponieważ ci, którzy otrzymują pouczenie (katechetyczne), zostają oświeceni w duchu…” 7 Ochrzczony, otrzymawszy w chrzcie Słowo, „światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (J 1, 9), „po oświeceniu” (Hbr 10, 32) staje się „synem światłości” (1 Tes 5, 5) i samą „światłością” (Ef 5, 8):
Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga… Nazywamy go darem, łaską, namaszczeniem, oświeceniem, szatą niezniszczalności, obmyciem odradzającym, pieczęcią i wszystkim, co może być najcenniejsze. Darem – ponieważ jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą; łaską – ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zawinili; chrztem – ponieważ grzech zostaje pogrzebany w wodzie; namaszczeniem – ponieważ jest święty i królewski (a królów się namaszcza); oświeceniem – ponieważ jest jaśniejącym światłem; szatą – ponieważ zakrywa nasz wstyd; obmyciem – ponieważ oczyszcza; pieczęcią – ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga 8 .
Wiara i chrzest
1253 Chrzest jest sakramentem wiary 42 . Wiara jednak potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy wierny może wierzyć jedynie w wierze Kościoła. Wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, ale zaczątkiem, który ma się rozwijać. Gdy katechumeni lub rodzice chrzestni słyszą skierowane do siebie pytanie: „O co prosicie Kościół Boży?”, odpowiadają: „O wiarę!”
1254 U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Dlatego co roku podczas Wigilii Paschalnej Kościół celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu. Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie.
1255 Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego 43 . Ich misja jest prawdziwą funkcją eklezjalną (officium) 44 . Cała wspólnota eklezjalna ponosi częściowo odpowiedzialność za rozwój i zachowywanie łaski otrzymanej na chrzcie.
Zobacz dalej